ALOES -TWOJE MARZENIA -NASZ PLAN

PROBIOTYK

DLACZEGO WARTO PIĆ ALOES

Aloes - Aloe Vera - Właściwości lecznicze oraz działanie.
Autorem artykułu jest J. O.
Aloes jest rośliną często uprawianą w doniczkach ale mało kto wie że ma właściwości lecznicze. Aloes jako znana i lubiana roślina w opisie, właściwościach i zastosowaniu.
<p>Aloes w stanie naturalnym występuje w Południowej Afryce, spotykana także jest  w Indiach. Aloes na potrzeby przemysłu farmaceutycznego i zielarskiego uprawiany jest  w wielu krajach na całym świecie. Odmianą głównie stosowaną w uprawach to aloes zwyczajny i aloes drzewiasty. http://www.ziola.lap.pl/index.php/aloes-aloe-wlasciwosci" Aloes należy do rodzaju  sukulentam. Ta  bylina, krzew ma zróżnicowaną wysokość. I tak np  Aloes zwyczajny (lac. Aloe vera) ociąga wysokość do  60 cm. Aloes drzewiasty (lac. A. arborescens) osiąga wysokość nawet do 5 m.  Liście, są wydłużone mięsiste, a w przypadku aloesu zwyczajnego mogą być również białoplamiste. Kwiatostan Aloesu jest zazwyczaj pomarańczowożóły a w przypadku aloesu zwyczajnego, koralowoczerwony.Nazwa Aloesu  pochodzi od arabskiego słowa "alloeh".  Nazwa funkcjonowała już  w starożytnej Grecji a co zatym idzie Aloes był znany już od dawna:  słowo alóe - gorzki oraz aloedarion - przeczyszczający."http://www.ziola.lap.pl/index.php/aloes-aloe-wlasciwosci" Aloes, właściwości lecznicze :Surowcem leczniczym jest sok z aloesu a dokładnie z liści. W zależności  od  zagęszczania soku uzyskuje się tzw. alonę o zróżnicowanym wyglądzie. Po szybkim odparowaniu a następnie oziębieniu otrzymuje się czarną masę o gładkim, śliskawym przełomie. Tzw. alona lśniąca.  Inny rodzaj uzyskuje się w procesie powolnego suszenia na słońcu. Uzyskiwany jest w ten sposób matowy surowiec leczniczy  o barwie ciemnożółtej.  Surowce lecznicze uzyskiwane z aloesu są często używane w dermatologii w postaci żelu, pozyskiwanego z miąższu aloesowego.Alona zawiera glikozydy antranoidowe, m.in. aloinę A i B. W żelu aloesowym występują wielocukry i glikoproteiny. Sok ze świeżych liści oraz miazga z liści zawierają wielocukry, glikoproteiny, antranoidy, kwasy organiczne, m.in. bursztynowy, jabłkowy, asparaginowy i ich sole,  również biogenne stymulatory, a  także antrazwiązki i żywice seskwiterpenowe."http://www.ziola.lap.pl/index.php/aloes-aloe-wlasciwosci" Aloes działanie Glikozydy antranoidowe mają silne właściwości przeczyszczające wskutek drażnienia jelita grubego oraz hamowania w nim wchłaniania wody. Stosowane wyciągi wodne lub miazga ze świeżych liści działają pobudzająco na mechanizmy obronne organizmu.  Najbardziej znanymi postaciami są "http://www.ziola.lap.pl/index.php/aloes-pospolita-roslina-lecznicza" żel aloesowy oraz sok z aloesu, które posiadają właściwości lecznicze min. przeciwzapalne, pomocne w przemianie materii, ochronne właściwości naszego organizmu.  Wodny wyciąg aloesu zwyczajnego oraz sok z aloesu używany jest do leczenia ran, choroby wrzodowej, zapaleń okrężnicy, nieżytów żołądka, osłabienia wzroku, chorób skórnych i wiele innych tu nie opisanych. Aloes stosowany jest tak ze przy zaparciach i dolegliwościach związanych ze zmniejszonym wydzielaniem żółci. Wyciąg wodny z liści aloesu drzewiastego stosuje się np. w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych oraz zmniejszonej odporności organizmu.  Zewnętrznie stosowany jest  w oparzeniach, ranach, stanach zapalnych jamy ustnej oraz hemoroidach. Jak widać aloes ma szerokie spektrum działania i zachęcamy do zainteresowania się tematem w ramach ziołolecznictwa. Janek O."http://www.ziola.lap.pl/" http://www.ziola.lap.pl/ "http://www.sklep-zielarski.lap.pl/" http://www.sklep-zielarski.lap.pl/

Artykuł pochodzi z serwisu <a href="http://artelis.pl/%22%3Ewww.Artelis.pl%3C/a>

Autorem artykułu jest Rafał  Skowroński
Aloes należy do najpopularniejszych roślin doniczkowych. Oprócz estetycznych zalet, aloes (aloe vera) charakteryzuje się szeroką gamą leczniczych właściwości.
<p>Uprawianie aloesu jest dość proste ze względu na niezbyt wygórowane wymagania tej rośliny. Jednakże swą popularność aloes zawdzięcza także leczniczym właściwościom. O tym, że  to roślina szczególna wiadomo było już w starożytności. Oprócz właściwości leczniczych przypisywano mu właściwości magiczne i obrzędowe. Lista dolegliwości i chorób, które można leczyć aloesem lub jego przetworami jest dość stara – pierwsze wzmianki o specjalnych zastosowaniach aloesu pochodzą sprzed 4 tysięcy lat. Babilońscy czy egipscy medycy stosowali aloes w leczeniu zaparć, chorób nerek i jelit, ran i owrzodzeń oraz bólu oczu. Również w dzisiejszych czasach  jest chętnie stosowana w medycynie. Nowoczesne metody badawcze pozwoliły na zwiększenie wachlarzu zastosowań tej rośliny. Źródła medyczne wspominają nawet badania prowadzone pod kątem zastosowania aloesu do leczenia nowotworów, a wyniki przeprowadzonych dotychczas doświadczeń na szczurach rokują dość dobrze. Dziś aloes jest często wykorzystywany jako składnik suplementów diety. http://www.azmedica.pl/index.php?mainpage=produkt.php&idp=153"  jest chętnie spożywany przez konsumentów, doskonale wpływa na ogólny stan organizmu, wzmacnia jego odporność i reguluje wewnętrzną równowagę organizmu. Aloe vera pozytywnie wpływa na układ trawienny, można go również stosować w razie wzmożonego stresu i przemęczenia organizmuPolecam bo sam stosowałem  Artykuł pochodzi z serwisu http://artelis.pl/%22%3Ewww.Artelis.pl%3C/a>

Aloes – pospolita roślina lecznicza.

Autorem artykułu jest Mirosław Mazur


Aloes jest rośliną leczniczą , która wydaje się nam bardzo znana. Przecież w wielu domach uprawia się aloes w doniczkach. W razie potrzeby sięga się po liść, rozgniata się go, kładzie np. na miejsce zranienia i… załatwione. Można też wykorzystywać w celach terapeutycznych nalewki na aloesie.

Aloes (Aloe) jest gruboszowatą byliną z rodziny liliowatych. Wyróżnia się w tej grupie ok. 275 gatunków aloesów obejmujących krzewy, drzewa i rośliny zielne.
Jako typowy sukulent, aloes doskonale przystosował się do trudnych warunków wegetacji z ograniczoną ilością wody. Może więc – jako roślina pustynna - przetrwać długie okresy suszy i upałów dzięki zawartym w liściach rośliny pojemnikom wypełniającym się wodą przez okres 3-5 lat. Zawarta w pojemnikach woda przekształca się w tym czasie w naturalny roślinny żel.
Spośród wielu gatunków aloesów przebadano dość dokładnie 29 odkrywając ich własności lecznicze. Posiadają je m.in.: aloes drzewiasty (Aloe arborescens) rosnący przede wszystkim w Afryce Południowej i Wschodniej, na Półwyspie Arabskim, na Madagaskarze i Sokotrze, aloes afrykański (Aloe africana), aloes uzbrojony (Aloe ferox), Aloe perryi, Aloe chinensis, Aloe spicata, Aloe saponaria.
Najszerzej wykorzystywanym w lecznictwie i produkcji suplementów jest jednak Aloe vera (Aloe barbadensis). Uprawia się go przede wszystkim w południowych stanach Ameryki Północnej (rejony Teksasu nad Rio Grande), w Meksyku, na Antylach, w Australii, choć jest również spotykany w innych częściach świata (Indie, Cejlon, Filipiny, Tajwan).
Surowcem pozyskiwanym z aloesu jest przede wszystkim miąższ, zawarty w szarozielonych, grubych, mięsistych, mieczowatych liściach. Miąższ jest galaretowaty, jasnozielony. Z aloesu pozyskuje się również pulpę aloesową, w skład której wchodzi oprócz miąższu i soku również skóra wierzchnia liści. Oba surowce – miąższ z sokiem (alona) i pulpa aloesowa mają inne właściwości. Z tego względu tak ważne jest to rozróżnienie.
Miąższ pozyskuje się przez staranne obranie liści ze skóry. Po kilkakrotnym płukaniu masy i wyciśnięciu uzyskuje się czysty żel aloesowy pozbawiony gorzkiego i silnie przeczyszczającego soku zwanego alona, w skład którego wchodzą związki: aloina (żółta ciecz obecna w kanalikach liści), która jest C-glukozydem aloeemodynoantronu oraz barbaloina, i które zawiera pulpa aloesowa ( w przeciwieństwie do czystego miąższu).
Aloes jako roślina lecznicza znany był od starożytności. W wielu rejonach świata roślina ta uzyskała miano „zielonego lekarza”. Używano go do leczenia ran, balsamowania zwłok, wyrobu farb oraz jako silnego środka przeczyszczającego. Sokiem z aloesu posługiwali się zarówno Grecy jak i Arabowie oraz Hebrajczycy. Jego nazwa arabska oznacza po prostu „kwaśną, świetlistą substancję”. W Afryce ludy koczownicze jeszcze dzisiaj nazywają aloes „lilią pustyni”. Według starożytnych Egipcjan „krew” aloesu dodawała urody, zdrowia i zapewniała nieśmiertelność. Dlatego nazywali ją „rośliną nieśmiertelności” i umieszczali w grobowcach zmarłych faraonów. Krzysztof Kolumb zabierał zawsze aloes na swoje morskie wyprawy i nadal mu nazwę „lekarz w doniczce”, a Mahatma Ghandi stosował go w okresach postów zarówno jako pokarm oraz środek do oczyszczania organizmu. Dzisiaj aloes jest uznawany za„królową roślin leczniczych”.

Badania naukowe prowadzone w ostatnich dziesięcioleciach potwierdziły lecznicze własności aloesu. Zawdzięcza je roślina składowi – wyjątkowo bogatemu w różnorodne substancje.

Co więc zawiera aloes?

Przede wszystkim liście aloesu zawierają miąższ składający się w 96% z wody. Pozostałe 4% – to substancje o stwierdzonej aktywności biologicznej, a wyróżniono ich ponad 270.
Jest Aloe vera barbadensis wyjątkowo bogatym źródłem białek występujących w postaci aminokwasów (czyli w postaci najprostszej, najłatwiej przyswajalnej). Znajduje się w nim dziewięć z dziesięciu niezbędnych człowiekowi aminokwasów egzogennych (oprócz tryptofanu). Są to przede wszystkim: histydyna, leucyna, lizyna, fenyloalanina, arginina, metionina, treonina, tryptofaniwalina. Takie bogactwo doskonałych substancji odżywczych jest niezwykle rzadkie wśród roślin leczniczych.
Miąższ zawiera duże ilości witamin począwszy od β-karotenu, witamin: C, B1, B2, B3, po mniejsze ilości pozostałych (w tym B12). Występuje w nim również szereg biopierwiastków: potas, wapń, magnez, sód, fosfor, cynk, siarka, żelazo oraz śladowe ilości krzemu, kobaltu, manganu, miedzi, niklu, boru, glinu, litu, chromu, molibdenu, boru, cyny. Sok z aloesu zawiera także związki glikozydowe – aloinę, aloinozydy A i B, aloemadynę, żywice, śluzy, biostymulatory (biostymina).
Niezwykle cennym składnikiem aloesu są enzymy (np. bradykinaza), mono, bi- oraz polisacharydy lub ich pochodne (np. glukoproteiny), posiadające zdolność wiązania się z białkami błon komórkowych i osocza. Najważniejszymi jednak składnikami są molekuły cukrowe o długich łańcuchach – mukopolisacharydy, m.in. acemannan (doskonały immunostymulator aktywizujący makrofagi).
Ciekawą propozycją z dziedziny kosmetyki leczniczej są balsamy do ciała zawierające aloe vera w połączeniu np. z witaminami: A, E, pantenolem (witaminą B5) oraz mocznikiem, które:

- doskonale nawilżają skórę,
- dostarczają witamin, minerałów i pierwiastków śladowych,
- sprzyjają rozwojowi komórek skóry i regenerują ją,
- zapobiegają przesuszaniu skóry,
- chronią przed działaniem wolnych rodników, uelastyczniają tkankę,
- przeciwdziałają tworzeniu się zmarszczek,
- nadają skórze jedwabistą miękkość.

Jak widzisz, aloes ma wyjątkowo szerokie spektrum zastosowań. Może pora zainteresować się aloesowymi preparatami i zacząć je przyjmować, aby wzmocnić organizm i aby zdrowie nam dopisywało?

Janusz Dąbrowski
---
Artykuł został udostępniony przez Janusza Dąbrowskiego który prowadzi dział Antylicho "Zdrowie"

Artykuł pochodzi z serwisu http://artelis.pl/